Podstawowym celem edukacji języka polskiego i literatury w liceum jest utrwalenie materiału z poprzednich lat. Wykorzystuje się więcej ćwiczeń
z gramatyki, powtarza się albo w miarę potrzeby uzupełnia przewodnik literatury polskiej, poszerza się i utrwala edukację o kulturze polski: sztuce, polityce, życiu społecznym
i ekonomicznym. W efekcie uzyskuje się stosownie lepsze przygotowanie uczniów do egzaminów wstępnych.
Przy nauczaniu literatury polskiej występują dylematy z dostępem do tekstu utworu. Szkolne biblioteki nieraz posiadają jeden, dwa (lub nie mają wcale) egzemplarze lektury. W takim wypadku treść całkowicie lub we fragmentach jest odczytywany podczas lekcji poprzez nauczyciela i uczniów. Brak źródła wizualnego ma możliwość prowadzić do trudności ze zrozumieniem. Musimy zwrócić uwagę na sam język, w którym zostało napisane dzieło, przykładowo staropolszczyznę, w formie literackiej. Z tego wynika, że nauczyciel więcej czasu poświęca na wyjaśnienie tekstu, a nie na analizę samego utworu. Musimy pamiętać, że na nauczanie literatury poświęcone są jedynie dwie godziny lekcyjne (godzina tygodniowo przeznaczona jest na zagadnienia gramatyczne bądź historyczne). Niewątpliwie jest to zbyt mało czasu dla nauczania całego przewodnika historii literatury. W związku z tym bardzo niedużo miejsca poswięca się na rozmowę o współczesnej literaturze.
