Podstawa programowa wyznacza zadania edukacyjne w ogólny sposób, obowiązuje ona we wszystkich szkołach na terenie całego kraju, oznacza to, iż w każdej szkole w Polsce muszą być realizowane treści z zakresu Edukacji regionalnej – dziedzictwa kulturowego
w regionie. Od zespołów nauczycieli w danym oddziale zależy, czy ta realizacja będzie odbywać się w ramach różnych przedmiotów czy też bloków nauczania, albo odrębnych zajęć.
Pamiętać należy również, iż bez względu na to, w jaki sposób ścieżka edukacji regionalnej będzie realizowana, jej główny cel, który stawiała przed sobą cała reforma oświaty – integracja wiedzy nauczanej w szkole, zostanie spełniony.W większości szkół gimnazjalnych na terenie Suwalszczyzny (jest ich około trzydziestu na terenach wszystkich trzech obszarów: suwalskim, augustowskim i sejneńskim) przyjęto pierwszy wariant możliwości, co oznacza, że nauczyciele poloniści muszą i powinni wykorzystywać elementy regionalnej edukacji na swych lekcjach. Korzystanie z dóbr „małych ojczyzn” zdaje się nieść ze sobą wiele korzyści w kształceniu językowym i literackim, choćby przez sam fakt, że przykłady są bliższe uchu (gdy weźmiemy pod uwagę treści takie jak: język regionu), sercu (gdy posłużymy się np. legendami często znanymi z lat dziecięcej kołyski). Wydaje się również trafne wykorzystywanie regionalizmów na lekcjach języka polskiego jako kontekstu.
