Początków pracy świetlicowej należy szukać w drugiej połowie XVIII wieku. W tym czasie ambicje postępowych grup społecznych zmierzały do kształtowania człowieka mądrego, kulturalnego, dobrego obywatela, zdrowego i sprawnego fizycznie. Ustawy Komisji Edukacji Narodowej z roku 1783 zalecały aby każdego dnia szkolnego czasy przeznaczone były na rozrywkę dla dzieci, a priorytetowo po obiedzie i wieczorem, wyraźnie stanowiąc, aby co dzień, jeżeli już możności, na wolnym powietrzu się zabawiały. A kiedy tego pora nie dozwoli, różnorakie ćwiczenia i rozrywki odbywały się w domach i takowe ułożenie wiadome przez profesora być powinno uczniom
