Możemy zauważyć, że systemy oświaty w Polsce i Mołdowie w niektórych dylematach są bardzo podobne. Wynika to z tendencji do łączenia wszystkich systemów edukacji w Europie. Bierze się to także z ogólnych postaw społeczeństwa europejskiego takich jak: demokracja, tolerancja, dążenie do rozwoju harmonijnej pełnowartościowej osobowości. Systemy te obejmują w zdecydowanej większości przypadków taką samą ilość lat szkolnych. Jednak różnica polega na tym, iż zazwyczaj w Mołdawii szkoła podstawowa, gimnazjum i liceum znajdują się w tym samym budynku, a zatem po ukończeniu jednego ze szczebli dzieci nie muszą przekształcać środowiska i kontynuują naukę w prawie że nie zmienionym składzie. To ze stuprocentową pewnością stanowi plus, ponieważ uczniowie posiadają tożsamy poziom wiedzy, w związku z czym nie doświadczają trudności spowodowanych nadrabianiem różnić programowych, a także tych, związanych z adaptowaniem się do nowego środowiska. W szkołach Polskich w znaczącej liczbie przypadków nie posiada takiej możliwości. Dzieci na początku liceum, a priorytetowo gimnazjum (kiedy są w „trudnym” wieku, w czasie, kiedy kształtuje się ich osobowość) przeżywają sytuacje stresowe związane z nowym otoczeniem, co negatywnie wpływa na naukę.
Różnicę też stanowi skala ocen. W polskich szkołach są teraźniejsze oceny od 1 do 6, jednak w szkołach mołdawskich od 1 do 10. Każda skala ocen ma spersonalizowane strony pozytywne i negatywne. Na przykład przy dziesięciostopniowej skali nauczyciel ma sposobność trafniej wystawić ocenę. Natomiast w skali sześciostopniowej ważnym i przydatnym momentem jest stawianie plusów i minusów za aktywność na lekcji.
