Radykalne skrzydło ruchu integrystycznego, krytykowane nie tylko ze strony hierarchii kościelnej, ale także przez tradycjonalistów z Bractwa św. Piusa X, jest zwane nurtem sedewakantystycznym. Jednym z najbardziej znanych zwolenników opinii o „pustostanie Stolicy św. Piotra” (sede vacante) był wietnamski arcybiskup (archidiecezja Hue), Pierre Martin Ngô-dinh-Thuc (1897-1984), który na II Soborze Watykańskim zajmował jeszcze stanowisko umiarkowanie liberalne, a później związał się z konserwatywnym ośrodkiem domniemanych objawień w Palmar de Troya. Gdy po śmierci Pawła VI, w sierpniu 1978 r. przełożony ruchu palmariańskiego uznał, że Bóg powołał go na następcę „ostatniego z papieży rzymskich” i przyjął imię Grzegorz XVII, wówczas abp Thuc zerwał z Kościołem palmariańskim.
Po kilku latach abp Thuc ogłosił (25 lutego 1982 r.), że – jego zdaniem – „Stolica Apostolska jest pusta” i w krótkim czasie udzielił święceń biskupich dla kilku ugrupowań tradycyjnych działających w ramach ruchu sedewakantystycznego (1981-1982 r.). W wyniku dalszych święceń, udzielanych przez biskupów wywodzących się z linii abpa Thuca, liczba tradycyjnych biskupów nie uznających autorytetu papieskiego i podtrzymujących pogląd o wakansie Stolicy Apostolskiej przekracza już kilkunastu i stoją oni z reguły na czele odrębnych ugrupowań radykalnego integryzmu.
