W połowie lat siedemdziesiątych powstała nowa metoda, która polegała na podejściu komunikacyjnym. Popularność metoda ta zyskała w latach osiemdziesiątych. Obecnie jest najbardziej rozpowszechnionym sposobem nauczania języków obcych. Jej pozytywną cechą jest to, że łączy w sobie kilka cech innych metod i stosuje niektóre technologie wypracowane przez wcześniejsze metody.
Celem edukacji języka obcego, według tej metody, jest umiejętność porozumiewania się w sposób odpowiadający danej sytuacji. Ważne jest nie tyle bezbłędne opanowanie języka, jak wiele efektywna komunikacja. Poprawność gramatyczna odgrywa istotną rolę podczas ćwiczeń gramatycznych, natomiast
w zadaniach nastawionych na komunikację dopuszczalne są błędy językowe. W podejściu komunikatywnym nie chodzi bowiem o naukę języka jako systemu, niemniej jednak jako narzędzia do porozumiewania się. Celem ćwiczeń nie jest wypowiadanie poprawnych zdań, niemniej jednak przekazywanie pewnych informacji i rozwiązywanie określonych spraw. Stąd wielość dialogów, symulacji, odgrywania ról, dyskusji prowadzonych w parach i w nieznacznych grupach, gdzie uczeń stopniowo nabywa wiedzę i z nierzadko zaczyna swobodnie wypowiadać się w języku obcym.
