po przejęciu w Polsce władzy poprzez partię komunistyczną, regionalizm, będący u swych podstaw sprzeczny z wymaganiami nowej władzy, zniknął z życia szkoły. Dlatego także dokonana w Polsce transformacja ustroju wymagała nowego spojrzenia na edukację, która zaczęła stawiać przed sobą inne cele. To nowe spojrzenie wymagało od systemu szkolnictwa wielu zmian i reform, których istota zawarta jest m.in. w Podstawie kształcenia ogólnego. Współczesna szkoła stawia sobie za cel wykształcenie człowieka aktywnego, twórczego, posiadającego wrażliwość humanistyczną i szacunek do wartości wyższych, , a oprócz tego motywację do bezinteresownych działań społecznych, kierującego się pogłębioną humanistycznie motywacją wyborów, decyzji i działań. Absolwenci szkół powinni równocześnie charakteryzować się także: dużą kulturą moralną, zdolnością do zachowań empatycznych, umiejętnością budowania więzi międzyludzkich, odrzuceniem modelu życia zdominowanego poprzez „mieć” na rzecz „być”, poczuciem swojej godności
i kreatywnością działań, szacunkiem i wspieraniem tradycji. Tak skonstruowane cele ogólne kształcenia pojawiają ogromną rangę i wartość kształcenia polonistycznego i nauki regionalnej, która obecna jest we współczesnej szkole jako ścieżka międzyprzedmiotowa.
